Szanowna Redakcjo,
czy w nazwie jedwab z Mawangdui powinno być duże „j”? Czy można tu dostrzec analogię do kamienia z Rosetty?

Dziękuję i pozdrawiam
Wierna czytelniczka

Witam serdecznie,
ostatnio spotkałem się z wyrazem kolumnista, oznaczającym osobę, która zarządza kolumną w gazecie. Czy jest ono poprawne? Nigdy nie zetknąłem się z takim rzeczownikiem, mój słownik także milczy na ten temat.
Pozdrawiam

Czy można nawiedzić cmentarz? Czy poprawnie użyłam słowa nawiedzić w zdaniu: „Tuż przed świętem zmarłych tradycyjnie uczniowie naszej szkoły nawiedzili Cmentarz Powązkowski, aby uczcić pamięć swojego patrona”.
Dziękuję za odpowiedź.
Katarzyna Wójcik

Gdy niedawno słuchałem w telewizji materiału o Gromosławie Cz., zastanowiło mnie, czy aby na pewno inicjał nazwiska powinno się wymawiać jako czy. Bo może jednak cze, przez znalogię do ce? A co z innymi podwójnymi głoskami: powinno być: Jerzy szy czy esz? Jan rzy, rzet czy er zet? Maria dzy czy może dzet? Anna si, zi czy eś, ziet?
Wojciech T. (z całą pewnością [te] :)

Szanowni Państwo!
Ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2001 r. Nr 4, poz. 27) stosuje systematycznie pisownię niebędący, jak na przykład w Art. 4. Ust. 4.: „Właściciele mieszkań niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w wydatkach […] na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni”. Budzi to moje poważne wątpliwości. Ja napisałbym nie będący osobno, ale spotkałem się z opinią, że polska ortografia ostatnio zmieniła sie w tym zakresie i że pisownia razem jest całkowicie poprawna. Będę bardzo wdzięczny za rozwianie moich wątpliwości.

Łączę wyrazy szacunku,
Jan Artur Sieńczewski

Bardzo proszę o odpowiedź na pytanie, czy zasadny jest drugi przecinek w zdaniu: „Nie matura, lecz chęć szczera, czyni z ciebie oficera”.

Czy przy zbiegu dwóch czasowników zwrotnych można powtórzyć słowo się, np. „Nie da się ustosunkować się”, „Ośmielam się nie zgodzić się”. W tych przykładach unikamy powtórzenia i mówimy: „Nie da się ustosunkować”, „Ośmielam się nie zgodzić”. Jednak w niektórych sytuacjach niepowtórzenie się może prowadzić do nieprecyzji, np. kiedy słyszymy „Zdecydowałem się dobrze prowadzić”, to nie wiemy, czy mówiącemu chodziło o prowadzenie czegoś (np. samochodu), czy o prowadzenie się.
I drugie pytanie: jak zachowuje się się w gerundiach? W „Innym słowniku języka polskiego PWN” przy słowie konduita podano synonim prowadzenie. Czy forma prowadzenie się jest błędna? Znów ta sama wątpliwość: kiedy słyszę: „Jej prowadzenie pozostawia wiele do życzenia”, od razu myślę o prowadzeniu samochodu, prowadzeniu w klasyfikacji, ale nie o prowadzeniu się.

Dziękuję i pozdrawiam,
Jerzy Buczek

Dzień dobry.
Chciałbym zapytać czy słowo urząd w tekście, który jest o pewnym urzędzie i w którym nazwa własna tego urzędu jest przynajmniej raz na początku tekstu rozwinięta, piszemy z wielkiej czy z małej litery. Na stronie internetowej tego urzędu w wyrażeniach typu „w 2007 r. Urząd podjął (…)” słowo to jest systematycznie pisane z wielkiej litery. Dadatkowo z wielkiej litery w środku zdania piszą też wyrażenie Prezes Urzędu lub Prezes UOKiK. Dziękuję za odpowiedź
Pozdrawiam.

Witam serdecznie!
Chciałabym się upewnić, czy pisownia śp. (od świętej pamięci) jest właściwa. Na wschodzie Polski spotkałam się bowiem z zapisem bez kropki. Proszę o podanie uzasadnienia oraz o szybką odpowiedź, ponieważ sprawa jest pilna.
Z góry dziękuję.

Witam!
Po dociekaniach i wypowiedziach językoznawców wydaje się, że nie ma reguły dla odmiany w dopełniaczu liczby mnogiej: buź a. buzi, a dla bazi tylko bazi (nienotowane w słownikach baź). Domysły kierują się więc na frekwencję formy bazi. I tu zapewne przyda się Korpus Języka Polskiego PWN.
Pozdrawiam.