Dzień dobry,
chciałabym zapytać o znaczenie słowa faśnik. Spotkałam się z takim słowem w książce Edmunda Niziurskiego Księga urwisów, nigdzie jednak nie ma wytłumaczonego jego znaczenia. Jest to coś, z czym została jedna z postaci po śmierci ojca.
Pozdrawiam,
Maria Zagnińska.

Nazywam się Svitlana, jestem obcokrajowcem, lecz bardzo fascynuje mnie język polski.Pytanie dotyczy wyrazu frazeologicznego, a może to idiom (?), zatem co właściwie oznacza wyraz — w dobrej pralni nie krochmali się chusteczek?

Możliwe, że częściowa pisownia tego wyrazu jest niepoprawna, ale nie znalazłam żadnej wzmianki o tym wyrazie oprócz audio książki Agaty Christie "Zabójstwo Rogera Acroyda". Będę wdzięczna za wszelkie wskazówki.

Z wyrazami szacunku czytelniczka Poradni językowej.

Moje pytanie dotyczy znaczenia i etymologii słowa konknot.
Pozdrawiam serdecznie i bardzo proszę o odpowiedź
Łukasz S.

Szanowni Państwo,

nieżyjący już dziennikarz muzyczny Radia Lublin, Jerzy Janiszewski, napisał w latach 80. opublikowaną na łamach „Kuriera Lubelskiego” historię zespołu Budka Suflera, w której kilka razy użył wyrazu szmons, np. byle szmons zachodni miał nieograniczony dostęp do anteny lub „przypadkowy holenderski hit (szmons) bardziej olśnił paru krajowych krytyków aniżeli plantatorów tulipanów”. Co ten wyraz dokładnie oznacza i skąd się wywodzi?

Z wyrazami szacunku

Piotr Michałowski

Proszę o podanie etymologii wyrazu wierdonek. Czy ma on coś wspólnego ze słowem wiardunk / wiardunek?

Które określenie jest właściwe – tajny klient czy tajemniczy klient? Mam tutaj na myśli osobę, której celem jest zbadanie jakości obsługi i/lub produktu. W Internecie często spotykam się z pojęciem tajemniczy klient. W języku polskim przymiotnik tajemniczy oznacza kogoś zagadkowego i trudnego do zrozumienia lub kogoś skrytego. Tutaj jednak istotna jest tajność działania klienta, a nie jego cechy charakteru. Wydaje się więc, że przymiotnik tajny jest poprawny, czy Państwo się zgadzacie?

Proszę o rozstrzygnięcie kwestii, z którą wrocławscy dziennikarze od dłuższego czasu nie mogą się uporać. Chodzi o modelowe osiedle wzniesione w 1929 r. na wystawę budowlaną Wohnung und Werkraum. Do dziś używa się nazwy skróconej, lecz o ile nikt nie wątpi, że w wymowie jest to ta [wuwa], o tyle nie bardzo wiadomo, jak to zapisać: WUWA, WuWA czy WuWa, a dalej – jak zapisywać formy przypadków zależnych, by nie powstało mylne wrażenie, iż mianownik brzmi [wuw]. Nie ma WUW-y, WuW-y, WuWy czy Wuwy?

Pytanie dotyczy słowa enchillada [wym. enczijada, encziljada], zob.: https://sjp.pwn.pl/sjp/enchillada;2556693.html. Skoro po hiszpańsku jest enchilada (zob. https://es.wikipedia.org/wiki/Enchilada), to skąd w polszczyźnie mamy formę pisaną przez podwojone l i do tego jak hiszpańskie ll wymawiane?

Szanowni Redaktorzy,
uprzejmie proszę o wyjaśnienie etymologii słowa osoła, pejoratywnego określenia na kobietę spotykanego wśród Polaków wywodzących się z terenów Wileńszczyzny i dzisiejszej Białorusi.

Ostatnio w reklamie usłyszałam takie słowo wizażanki i w związku z tym chciałabym się dowiedzieć, czy to słowo pochodzi od słowa wizażystka, czy to jest w ogóle różne słowo oraz co ono właściwie oznacza?