sjp.pwn.pl definiuje „lojalny” jako «uczciwy i rzetelny w stosunkach z ludźmi». Czy lojalność nie jest raczej wiernością (posłuszeństwem), nawet wbrew uczciwości?

Szanowni Państwo,
bardzo interesuje mnie pochodzenie słowa sprawiedliwość, jego historyczny rozwój oraz powiązanie znaczeniowe ze słowem prawo.

Będę ogromnie wdzięczna, jeśli zechcą podzielić się Państwo wiedzą na ten temat.

Pozdrawiam

Zawsze sądziłam, że stosowanie wielkiej litery w zaimkach osobowych i dzierżawczych w tekstach prasowych, poradnikach, reklamach i innych tekstach, które nie są listami i nie wymagają formy grzecznościowej, jest błędem. Na przykład: „Kiedy kupujesz przez internet, sprzedawca musi być wobec ciebie uczciwy”. Nie mogę nigdzie znaleźć reguły, że napisanie w poradniku dla konsumenta tego zadania następująco: „Kiedy kupujesz rzeczy przez internet, sprzedawca musi być wobec ciebie uczciwy” – jest błędem.

Szanowni Państwo,
zaskoczyłem znajomych informacją, że język polski nie zawiera ani jednego wyrazu o pochodzeniu czysto polskim, który zaczynałby się na literę a, oczywiście wykluczając takie słowa jak: ale, albo, ach itp. W związku z tym chciałbym zapytać o etymologię słów: agrafka i ancymon.
Pozdrawiam
Ł.K.

Szanowni Państwo,
Kampania Przeciw Homofobii na swojej stronie napisała o Małgorzacie Braunek: „Była heterosolidarna”. Wydaje mi się, że właściwsze byłoby określenie homosolidarna, jednak KPH odpisała mi, że osoby heteroseksualne, które solidaryzują się z osobami LGBT w ich działaniu na rzecz równych praw nazywa się heterosolidarnymi (z ang. straight ally). Bardzo proszę o rozstrzygnięcie, kto ma rację.
Z wyrazami szacunku
Karol Górski

Szanowni Państwo,
chciałbym się dowiedzieć, jak wobec specyficznego, quasi-czasownikowego statusu takich wyrazów jak trzeba, potrzeba powinna wyglądać interpunkcja w pewnych zdaniach. Np.
Zrobił więcej(,) niż trzeba/potrzeba,
Wszystko wygląda(,) jak trzeba,
Powiedzieć(,) komu trzeba,
Zrobić(,) co trzeba.
Ponadto niektóre z tych zdań można chyba uznać za sfrazeologizowane.

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Znalazłem w sieci taką opinię: „Czy etycy i poloniści wystąpią o zmianę słowa inwalida na bardziej przyjazne, bowiem to oznacza człowieka nieważnego?”. Przyznam, że mocno się zdumiałem. Podobno niektórzy fryzjerzy wolą mówić o sobie styliści fryzur, bo fryzjer to według nich zbyt pospolite określenie, ale czy słowo inwalida rzeczywiście jest „nieprzyjazne” albo np. poniżające? Przecież od dawna jest to określenie osoby niepełnosprawnej – chyba w pełni neutralne i powszechnie akceptowalne.

Szanowna Poradnio,
która forma jest właściwa: być samemu czy być samym? Dla przykładu podaję zdanie: Być samym oznacza przekonanie się o tym, że jesteśmy wyjątkowi, a zarazem, że mamy tak wiele wspólnego z innymi.

Jak należy zapisywać tytuły angielskojęzycznych gazet, z których niektóre zawierają słowo The, a inne (przynajmniej explicite) nie? Mamy np.: „The New York Times”, „The Times”, ale także: „Los Angeles Times”. W wielu polskich publikacjach w zapisie nazw z pierwszej grupy rodzajnik The jest pomijany: Jak donosi „New York Times”... Oczywiście znika też w odmianie: Dziennikarze „New Yorkera” ustalili... Czy istnieje reguła pozwalająca rozsądzić prawidłowość tej wariantywnej pisowni?

Czy to prawda, że uczciwość małżeńska w tekście przysięgi małżeńskiej w rozumieniu twórców jej tekstu oznaczała raczej cześć, szacunek niż to, co słowo to znaczy obecnie?