Szanowna Poradnio!
Mam kilka pytań. Czy przy mimo tego, że następuje cofanie przecinka? Czy możemy postawić obok siebie dwa nawiasy? Czy o paraboli możemy mówić jako o środku stylistycznym?
Gorąco pozdrawiam :)

Dzień dobry,

jakie kryterium (funkcjonalne, uzualne) można zastosować do oceny innowacji leksykalnych:

wjazd bramowy, czytacz, materiał obuwiowy, wykosiarkować, posuw męski, antykumpel, salcefix, liliputer, śmiechorzysz?

Szanowni Państwo,
jak należy zapisywać inicjały w takich połączeniach, w których pochodzą one od dwóch osób? Np. lemat Kuratowskiego-Zorna, lemat Borela-Cantellego: lemat K.-Z., B.-C. czy K.Z., B.C.?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Pracując nad własnym tekstem, użyłam następującego wyrażenia: "jej płuca zaległa niebezpieczna duszność".

Ktoś zwrócił mi uwagę, że jest ono błędne. Czy rzeczywiście nie można tak powiedzieć?

Pozdrawiam,

D.L.

Mieszkaniec współczesnego Gdańska to gdańszczanin, Wolnego Miasta Gdańska – Gdańszczanin. A kilku mieszkańców Gdańska – zarówno przedwojennego, jak i powojennego to Gdańszczanie czy gdańszczanie?
Dlaczego mieszkańców miast piszemy małą literą, skoro mieszkańców regionów, państw, kontynentów piszemy wielką? Rodzi to wiele nieporozumień i co gorsza błędów ortograficznych. Czyż nie są to nazwy własne? Po co ludziom utrudniać życie?!

Szanowni Państwo,
mam pytanie dotyczące zasad składu tekstu. Jednowyrazowe przyimki i spójniki przenosimy do następnego wiersza, jeśli tylko szerokość kolumny na to pozwala – to dla mnie jasne. Co jednak z przyimkami i spójnikami dwuliterowymi i dłuższymi, jak np. we, ze, na, pod, lub, ani? Czy je także należy przenosić? Spotkałam się z opinią, że trzeba tak robić, co w tytułach jest dla mnie zrozumiałe, ale w tekstach ciągłych budzi wątpliwości.

Z wyrazami szacunku
Czytelniczka

Zastanawiała mnie ostatnio odmiana imion i nazwisk zagranicznych pisarzy: Tasha Aw (Awa?), Kobego Abego, Enrique Vili-Matasa (jak chce Literatura na Świecie), Antonia Gómeza Rufo, Artura Pereza-Revertego, Juana Joségo Millása, Rodriga Fresána, Fatosa Kongoli i Santiaga Roncagliolo (wbrew woli wydawcy). Czy dobrze sobie radzę – w dopełniaczu?

Czym tłumaczyć nierówne traktowanie obcych nazw osobowych w takim kontekście?:
1. Camus, Renault – francuskie, z nie wymawianą końcówką [Kami, Reno], mają jednak w pisowni dwa warianty: możemy nie odmieniać, ale możemy też pisać Camusa, Renaulta;
2. Hugh, Matthew – angielskie, też z nie wymawianą końcówką; wydawałoby się, że sytuacja identyczna jak w przypadku francuskich, ale tu już w pisowni nie dopuszcza się form Hugha, Matthewa (które notabene byłyby dużo bardziej komunikatywne).

Nieopodal mojego miasta leży miejscowość Powałki – bliska memu sercu (patrz nazwisko!). I chociaż znam prawidłową odmianę Suwałk, to jednak nie wyobrażam sobie, bym jechał do… Powałk! Jeżdżę do Powałków – podobnie, jak jeżdżę do swej rodziny: rodziny Powałków. Chyba słusznie! A może wkrótce świadomie pojadę jednak do Suwałków?
Proszę o komentarz…

Zdobyłem to Mont Blanc czy te Mont Blanc? Monte Cassino chyba raczej te niż to, prawda? Od czego to zależy? Czy istnieje jakaś reguła w tym względzie?

Bardzo dziękuję i pozdrawiam z Cieszyna!
Abraham