wzór
  • Wzór czy wzorzec?

    22.03.2022
    22.03.2022

    Szanowni Państwo,

    bardzo proszę o rozwiązanie językowego problemu, który dotyczy użycia słów wzorce i wzory. Czy istnieje przyjęta powszechnie i akceptowalna zasada dotycząca użycia tych dwóch słów? Czy traktować je należy jako synonimy?


    Problem użycia dotyczy prac naukowych podejmowanych w ramach badań zachowań konsumentów na rynku. Używa się czasem zamiennie obu słów jako wzory zachowań konsumentów albo wzorce zachowań konsumentów.

    Dziękuje i pozdrawiam serdecznie!

  • wzór zaproszenia
    28.01.2008
    28.01.2008
    Wzór zaproszenia do małego kina na premierę filmu.
  • wzór, przykład, ideał
    24.10.2002
    24.10.2002
    Dzień dobry.
    Chciałbym wiedzieć, jak nazywa się osoba, z której można brać przykład?
  • brać wziąć kogoś, coś za wzór
    10.07.2020
    10.07.2020
    Przeczytałam w gazecie właśnie takie zdanie: Najlepiej sprawa ma się w wielkiej Brytanii, którą możemy brać za wzór. Czy za wzór można coś wziąć, czy jest to jednak kalka z angielskiego?
  • Przekształcić wzór do postaci

    21.03.2021
    21.03.2021

    Czy sformułowanie przekształcić wzór do postaci w podręczniku do matematyki jest poprawne, czy też  przekształcać można tylko  w coś?

  • wzory listów
    28.08.2002
    28.08.2002
    Proszę mi podać adres internetowy lub tytuł poradni na temat zasad pisania listów (m.in. w instytucjach rządowych).
    Pozdrawiam.
  • Dzielenie i przenoszenie do następnego wiersza wzorów matematycznych
    11.05.2016
    11.05.2016
    Pragnę zapytać o przenoszenie znaków w zapisie działań matematycznych. Jeżeli wiersz skończy się przed rozwiązaniem przykładu, czy należy powtórzyć znak równości, mnożenia, dodawania na końcu poprzedniego wersu i na początku następnego? Czy stosowane są różne reguły w zależności od znaku?

    Pozdrawiam
    Czytelnik
  • ze wzorami czy z wzorami?
    4.07.2007
    4.07.2007
    Książka ze wzorami dokumentów czy książka z wzorami dokumentów?
  • Interpunkcja w zdaniu z równaniem z klamrą

    23.10.2023
    23.10.2023

    Szanowna Redakcjo,

    który z poniższych zapisów jest właściwszy?

    Współczynnik jest zdefiniowany następująco:

    Współczynnik jest zdefiniowany następująco:


    Z góry dziękuję za odpowiedź

    DN

  • formy trybu rozkazującego
    11.03.2003
    11.03.2003
    Szanowni Państwo!
    Z uprzejmą prośbą zwraca się Helena Kazancewa – wykładowca języka polskiego z Białorusi.
    Mam kłopot z wyjaśnieniem moim studentom tego, jak się tworzy formy trybu rozkazującego. A właśnie co dotyczy czasowników kończących się zbiegiem spółgłosek, ostatnią z których jest spółgłoska wargowa.
    W podręcznikach dla obcokrajowców, które są mi dostępne, używa się dwóch reguł:
    1. Jeśli temat czasownika kończy się spółgłoską wargową, przy tworzeniu rozkaźnika temat twardnieje: zrób, kip, mów itd.
    2. Jeśli temat czasownika kończy się zbiegiem spółgłosek albo nie tworzy sylaby, dodaje się sufiks –ij (-yj): rwij, śpij, drzyj, zamknij, marznij, poślij.
    Wytłumaczywszy w ten sposób (byłam pewna, że powiedziałam wszystko), przy układaniu testu sprawdzającego zastosowałam między innymi czasowniki: martwić się, nakarmić, załatwić, wątpić, zrozumieć i poprosiłam o utworzenie form trybu rozkazującego od nich.
    Zgłupiałam, kiedy, zacząwszy sprawdzać, zobaczyłam formy, utworzone od tych czasowników za pomocą sufiksu –ij. Studenci zrobili niby wg reguł (przynajmniej tych, które podałam), a mimo to, zrobili źle.
    Może gdzieś w gramatykach jest taka reguła (której nie spotykałam, nie znam), że przy tworzeniu trybu rozkazującego sufiksu –ij nie dodaje się do tematów, zakończonych zbiegiem spółgłosek, jeżeli ostatnią spółgłoską tego zbiegu jest spółgłoską wargową? Czy ja mogę podać to studentom jako regułę, czy to jest zbieg okoliczności, i zdarzyło mi się w jednym zadaniu przez przypadek nazbierać tyle wyjątków? Czy istnieją jeszcze podobne przykłady? Może to tylko jakaś tendencja, dopiero obserwacja, którą trzeba by sprawdzić, zanim będzie się opowiadać z pewnością?
    I, zresztą jak wyjaśnić sytuację z parą aspektową rozumieć – zrozumieć, gdzie oba czasowniki należą do IV (III) koniugacji (poprzednie „kłopotliwe” słówka należały do II), przy czym forma rozumiej jest utworzona zgodnie z regułami od tematu 3 os. l.mn. (rozumieją), formę zrozumiej uważa się za dopuszczalną (choć miałaby być taka wg reguły), a zrozum jest formą normalną i powszechną? Co jest z czasownikiem weź (I), utworzonym od tematu weźm’, gdzie spółgłoska wargowa w wygłosie ginie? Czy to jest jedyny wyjątek, czy istnieją podobne czasowniki?
    Przepraszam Państwa za kłopot i długie tłumaczenie, wiem, że zadaję chyba niełatwe pytanie. Bardzo proszę o pomoc.
    Z serdeczną wdzięcznością,
    Helena Kazancewa
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego