Szanowni Państwo,

zwracam się do państwa z pytaniem, jak (albo czy) należy odmieniać słowo pica oznaczające zaburzenie łaknienia polegające na jedzeniu substancji lub przedmiotów nieprzeznaczonych do jedzenia, a zagrażających pacjentowi (np. szklanki, widelce, duże ilości skrobi ziemniaczanej)? Spotkałem się z praktyką, w której c zamienia się na k i odmienia normalnie, ale formę picę też widziałem.

Z wyrazami szacunku,

Jakub Jędrusiak

Szanowni Państwo,
czy uzasadnione jest widywane gdzieniegdzie (między innymi w pewuenowskim USJP) zaliczanie glosolalii do rzeczowników niemających liczby pojedynczej?

Szanowni Państwo,
w psychologii używa się terminu spektrum autyzmu, który wchodzi w połączenia z różnymi przyimkami: na spektrum autyzmu, w spektrum autyzmu, ze spektrum autyzmu. Dla mnie w spektrum autyzmu mieszczą się pewne zaburzenia, czy jak to dzisiaj coraz częściej się przyjmuje „stany”. Potocznie jednak przyjęła się kalka z języka angielskiego (people on autism spectrum). W angielskim ten termin na razie raczej rzadko występuje w pracach naukowych, ale we wszelkich innych wypowiedziach jest bardzo popularny. Co więcej, wygląda na to, że osoby z autyzmem zaakceptowały także ten sposób mówienia o sobie. W Polsce jest podobnie.
Czy któryś z przyimków jest w tym wypadku bardziej poprawny?
Łączę serdeczne pozdrowienia
Ewa Pisula

Od pewnego czasu w języku polskim upowszechnił się przymiotnik kompulsyjny, co widać m.in. po tytułach książek: Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne lub Terapia zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego dzieci i młodzieży. Według mnie jest on nieuzasadniony etymologicznie – w przeciwieństwie do znanego od lat przymiotnika kompulsywny (ang., fr. compulsive, łac. compulsivus). Proszę o krótki komentarz w tej sprawie.

Proszę o informację na temat poprawności użycia sformułowania duża większość. Określenie to wydaje się być poprawnym gramatycznie i mieć sens (wszak większość może mieć różną skalę i być np. znikomą lub przytłaczającą), jednak według mnie duża większość brzmi dziwnie, zwłaszcza kiedy zestawiam z nią podobnie skonstruowaną małą większość.
Z góry dziękuję za udzielenie odpowiedzi.

Szanowna Poradnio,

w starszych tekstach często pojawia się forma „k z apostrofem”, np.

„Tobie k’woli rozliczne kwiatki Wiosna rodzi, Tobie k’woli w kłosianym wieńcu Lato chodzi,” albo „Z majestatu Trójcy Świętej, Tak sprawował poselstwo k’niej:”. Jaką funkcję pełniła ta forma i dlaczego zniknęła? Wydaje mi się, że była ona dość wygodna, bo skracała nieco wypowiedzi i dziwi mnie nieco, że zniknęła.

Z poważaniem,

Witam,

poszukuję poprawnego określenia osoby cierpiącej na autyzm. Czy z dwóch form – autysta i autyk – podawanych przez nieliczne najnowsze słowniki, któraś jest uprzywilejowana? W publikacjach medycznych pojawia się słowo autystyk, ale nie występuje ono w żadnym ze słowników, do których dotarłam.

Dziękuję za pomoc i pozdrawiam –

D. Kulikiewicz

Dzień dobry Państwu.

Czy można powiedzieć, że ktoś jest chory na zespół Downa, czy raczej że jest dotknięty zespołem Downa?

Wszystkiego najlepszego w nowym roku!

Ludwik

„Co to są?” – czy to pytanie jest poprawne, kiedy pytam o coś w liczbie mnogiej?

Szanowni Państwo,
ostatnio natknęłam się w Internecie na następujące wypowiedzenie: Miejsce doprawdy niezwykłe – Muzeum Historycznym w Przasnyszu. Czy w tym równoważniku zdania mamy do czynienia z błędem składniowym? A może to błąd fleksyjny? Chodzi mi, rzecz jasna, o przydawkę historyczny w miejscowniku. Bardzo proszę o krótkie wyjaśnienie. Będę wdzięczna za odpowiedź.

Z wyrazami szacunku
Anna J.