Jak mówić w wypadku, gdy wyraz zaczyna się od dwuznaku? Czy ten wyraz (np. Szymon) zaczyna się na sz, a może zaczyna się od sz? Czy zdanie: „Zauważ, że gdy chcemy napisać wielką literą wyraz zaczynający się na sz, wielka będzie tylko litera s”. Dodam, że chodzi o tekst z elementarza, przeznaczony dla dzieci 6-7-letnich.

Czy mogliby mi Państwo wyjaśnić, jakimi kryteriami kierowali się twórcy Słownika ortograficznego PWN (pod red. prof. Polańskiego, dzielenie wyrazów Marek Łaziński, rok 2002) przy dzieleniu następujących słów: odes-sać, ale już wy-ssać (s. 877), po-ssać (s. 585)? Podobne wrażenie niejasności odnoszę przy dzieleniu przedrostka anty- (w którym – domyślam się – wyodrębniono stare greckie zaprzeczenie a(n), wikłając dotychczasowe kryteria dzielenia), np. an-tyciało.

Z poważaniem i podziękowaniem
Edward Niespodziewany

Dlaczego na stronie slowniki.pwn po dwukropku i wypunktowaniach pytania rozpoczynają się dużą literą? Generalnie – jak rozpoczynać wyliczenia po dwukropku, wypunktowane, jeżeli:
- sa pojedynczymi słowami?
- sa zdaniami pojedynczymi?
- każdy punkt składa sie z kilu zdań (lub różnie)?
- poszczególne punkty mają na koncu średnik?

Szanowny Panie Profesorze,
Czy dopuszczalne jest w języku polskim użyć słowa witam jako synonimu dzień dobry? Wydaje mi sie, że witać może tylko gospodarz, a wiele osób rozpoczyna swoje maile do Pana od tego właśnie słowa.
Z poważaniem

„Zjeść, poczytać, pogwajdlić, pokierdasić i pójść spać” ( Witkacy, Szewcy). Podejrzewam, że za tą gwarą (?) kryją się znaczenia nie całkiem przyzwoite, ale skoro już młodzież czyta, to niech czyta ze zrozumieniem. Co to znaczy kierdasić i gwajdlić?

Szanowni Państwo,
od dawna poszukuję odpowiedzi na pytanie, dlaczego niektóre wyrazy mają dłuższą, a inne krótszą formę przyimka i jaka jest zasada tworzenia wyrazów z przyimkami. Na przykład we wtorek, (uczestnictwo) we mszy, w czwartek (czy we czwartek?), w wojnie, z mszą (ze mszą?).
Proszę o odpowiedź. Z góry dziękuję.
Z poważaniem

Witam!
Jak prawidłowo powinniśmy wymawiać nazwiska zaczynające się na Si, np. Simik, Singal, Sieniawa, Sierszeń. Czy s możemy wypowiadać jak [ś]?

Sporo mówi się o prawidłowej wymowie i pisowni wyrazów obcych. Mnie natomiast interesuje sam proces ich adaptacji. Jakie są tendencje i kolejność (wymowa, pisownia, gramatyka) w spolszczaniu zapożyczeń?
Zbyszek

Myślę, że wywód zawarty w poradzie http://sjp.pwn.pl/poradnia/szukaj/czy%20mo%C5%BCna%20zaczyna%C4%87%20zdanie%20od%20ale.html, to za daleko idące dywagacje na waszej stronie, tak jak i wiele innych dotyczących tematu.
Powyższe wskazuje, że można zacząć zdanie od dowolnego łącznika itd., co jest wprowadzaniem w błąd. Łącznik, jak sama nazwa wskazuje, służy do łączenia, zatem zaczynanie zdania od i wydaje sie niedopuszczalne, bo po kropce i nie spełniałoby swojej funkcji. Przykład jest także nieadekwatny, ponieważ mówi o czynnościach mówionych, wywód: „Gdyby jednak kioskarz podał Panu gazetę zamiast zapałek, to Pańskie Ale ja poproszę zapałki byłoby jak najbardziej stosowne” jest jak najbardziej niestosowny, ponieważ w mowie nie ma dużych liter, a sytuacja wskazuje na problem przekazania informacji drogą mówioną, a nie pisaną gdyby nawet opisać tę sytuację to zaczęcie zdania od Ale wydaje się niedopuszczalne w związku z wizerunkiem takiego zdania, a po drugie w tekście są błędy.
Proszę skorygować tekst bo na stronie PWN to wstyd.

Szanowni Eksperci!
Bibliografię (literaturę) układa sie w porządku alfabetycznym. Jak postapić w przypadku podawania w bibliografii adresów stron internetowych, z których czerpało soe informacje lub które moga poszerzyć zagadnienie? Wszystkie zaczynają się tak samo. Czy wyłaczyc je jako osobny segment, np. „oraz strony internetowe”?
Z poważaniem

Iwona