Czy to prawda, że zdania nie powinniśmy rozpoczynać od daty?

Jak do zasad stosowania przedrostków de- i dez- ma się występujący w słowniku i używany w mediach wyraz deeskalacja? Eskalacja zaczyna się od samogłoski. Dlaczego w słowniku nie ma zgodnego z ogólnymi zasadami wyrazu dezeskalacja? Gdy politycy i dziennikarze używali wyrazu deubekizacja, wyjaśniono im, że powinni pisać dezubekizacja. W przypadku deeskalacji nie widać podobnej reakcji. Czy można używać wyrazu dezeskalacja bez narażania się na zarzut nieznajomości norm językowych?

Szanowni Państwo,

jak nazywa się antonim ewolucji? Dewolucja czy deewolucja? Skłaniałbym się ku tej drugiej opcji, z przedrostkiem de-, jak deeskalacja czy deemulgacja, ale zmyliły mnie tytuły książek, które zostały wydane, np. "Dewolucja" M.J. Behego lub "Ewolucja. Dewolucja. Nauka" M. Giertycha, które bynajmniej nie odnoszą się do dewolucji prawnej.

Z góry dziękuję za odpowiedź

stała czytelniczka Poradni

Szanowni Państwo,

spotkałam się z tłumaczeniem słowa designer jako wzornik. Takie tłumaczenie wydaje mi się logiczne – w końcu design przekłada się jako wzornictwo. Czy sądzą Państwo, że upowszechnianie tego słowa ma sens?

Pozdrawiam serdecznie

Claudia Snochowska-Gonzalez

Szanowni Państwo, prosiłabym o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie: Czy jest możliwe (i poprawne) użycie w j. polskim (naukowym) terminów - deautonomizacja i egzonomizacja, dla uzyskania negacji od słowa autonomizacja (i uchwycenia sensu, który wskazywałby pojęciowo na utratę autonomii przez podmiot). Z góry dziękuję za wyjaśnienie.

Proces odprzemysłowienia to inaczej proces deindustrializacji czy dezindustrializacji? Które określenie jest poprawne?

Dzień dobry,

czy zgonie z normą językową, poprawne jest udzielanie odpowiedzi w formie zdania okolicznikowego celu (żeby...) na pytanie "Dlaczego...?" i odwrotnie?

Czy w przypadku takiego dialogu:

- Dlaczego Franek idzie do dentysty?

- Żeby sprawdzić mu ząbki.

odpowiedź na zadane pytanie jest prawidłowa z perspektywy poprawności językowej?

Będę wdzięczna za odpowiedź.

W książce, którą tłumaczę, występuje znaczna ilość fragmentów innych utworów, cytowanych w cudzysłowie. Niektóre z nich zajmują więcej niż stronę i podzielone są na paragrafy. Każdy cytat zaczyna się i kończy cudzysłowem. W angielskim oryginale poszczególne paragrafy wewnątrz cytatu otwiera cudzysłów, ale nie zamyka. Końcowy znak cudzysłowu występuje dopiero na zakończenie całego cytatu. Wygląda to mniej więcej tak:

„ Tekst paragrafu pierwszego
„Tekst paragrafu drugiego
„Tekst paragrafu trzeciego
„Tekst ostatniego paragrafu”

W dostępnych mi książkach na temat zasad pisowni polskiej nie mogę znaleźć takiego przypadku cytowania. Tłumaczenie francuskie, hiszpańskie i fińskie zachowuje metodę cytowania angielskiego oryginału (otwarty cudzysłów przy każdym paragrafie, za wyjątkiem ostatniego). Tłumaczenie rosyjskie używa tylko dwu znaków cudzysłowu, na początku i na końcu każdego obszernego cytatu. Jaką formę zastosować w tłumaczeniu polskim? Czy formę angielskiego oryginału, czy raczej podążać przykładem tłumaczenia rosyjskiego? Może jest jeszcze inne rozwiązanie? Będę bardzo wdzięczny za rozwiązanie tej trudnej kwestii.
Załączam wyrazy szacunku,
Paul Jaworski

Szanowni Państwo,
w bieżącym roku ukraińskie miasto Dniepropetrowsk zmieniło swoją nazwę na Dnipro. Zgodnie z zasadą [263] 70.3. obce nazwy geograficzne zakończone na -o mogą się odmieniać albo nie. Jak będzie w tym przypadku? Czy Dnipro jest odmienne, czy nieodmienne jak Tokio?

Łączę uprzejme wyrazy
Anna Skup

Witam!
W Związku Harcerstwa Polskiego po raz pierwszy w jego historii wybrano na funkcję Naczelnika ZHP kobietę. Pojawiła się wątpliwość:
- druhna naczelnik
czy
- druhna naczelniczka?