Witam serdecznie,
chciałem zadać pytanie odnoszące się do odmiany nazwy własnej miejscowości Klucze, a mianowicie czy poprawnym będzie sformułowanie „Jadę do Klucz” czy też „Jadę do Kluczy”.
Pozdrawiam,
Jakub Smektała

Bardzo dziękuję za dotychczasowe odpowiedzi. Chciałabym również dziś zadać pytanie, które nurtuje mnie od dawna. Mianowicie chodzi mi o użycie zaimka ciebie. Już od jakiegoś czasu obserwuję w mediach, a co za tym idzie, także w mowie potocznej, takie oto użycie tego zaimka: „Kocham ciebie”, „Potrzebuję ciebie”. Wydaje mi się, że lepszą formą (nie mówię, że jedyną poprawną) byłoby powiedzenie: „Kocham cię”, „Potrzebuję cię”. Co Państwo o tym sądzą?
Pozdrawiam

Szanowni Państwo,
liliputka to kura o rozmiarach mniejszych niż przeciętne. Czy koguta tej rasy można skrótowo określić jako liliput, liliputek?
AD

Szanowny Panie,
piszę, aby zadać następujące pytanie: jak brzmi poprawna forma C. l. poj. rzeczownika kot – kotu czy kotowi? Tę drugą formę podaje jako JEDYNĄ poprawną Słownik poprawnej polszczyzny PWN wydany w 2009 r.
Z poważaniem
Dorota Michałowska

Nie wiem, czy mogę zadać tutaj to pytanie, ale bezowocnie poszukuję wszelkich możliwych artykułów/książek o historii przysłów i ich typologii, bardzo proszę o pomoc.

Moje pytanie związane jest z zapisem liczb. Bardzo często zamiast pisać np czterdziesty piszemy 40-ty. Do niedawna byłem święcie przekonany, że taka forma jest poprawna, ponieważ stosuje się ją powszechnie nawet w środowiskach akademickich. Chciałbym zapytać się, dlaczego taki zapis nie jest poprawny? Czasem wyliczamy coś, używając jakiejś zmiennej, np k. Czy mogę wtedy napisać, że np chodzi o k-ty element?

Począwszy od 5 wzwyż jest wyraźna zależność liczebników porządkowych od głównych: pięć – piąty, sześć – szósty, siedem – siódmy, osiem – ósmy… To kreskowane ó w wyrazach szósty, siódmy, ósmy – jest odmienne, wymienia się na e lub o w odpowiednim liczebniku głównym. Tę samą wspólność rdzenia czuje się w parze trzy – trzeci, ale brak jej w przypadku liczebników 1, 2 i 4. Ta trójka (albo ta czwórka) psuje cały porządek. Dodatkowo w parach dwa – drugi oraz cztery – czwarty zgadzają się pierwsze (a nie zgadzają dopiero drugie) głoski – i nie tylko jest to intrygujące, ale dodatkowo może sprawiać trudność ortograficzną, jeśli się zbyt mocno pokojarzy drugi z dwa czy dwoje (takie silne skojarzenie obserwuję u swojego dziecka, które notorycznie chce pisać drógi, uzasadniając to właśnie tym).
Chciałbym spytać o etymologię liczebników porządkowych. Czy to tylko zbieg okoliczności (te pierwsze głoski), czy rzeczywiście istnieje etymologiczne powiązanie wewnątrz par dwa – drugi i cztery – czwarty?

Dzień dobry.
Chciałbym zadać pytanie odnośnie postawienia przecinka po wyrażeniu mało tego (na początku poniższego, przykładowego zdania):

Ania dobrze gotuje. Mało tego, zdobyła nawet nagrodę dla najlepszej kucharki.

Czy w tej sytuacji przecinek jest postawiony prawidłowo? Może należałoby go pominąć lub postawić po mało tego kropkę i od słowa zdobyła zacząć nowe zdanie?
Pozdrawiam i z góry dziękuję za odpowiedź

Szanowni Państwo,
mam trzy pytania, ale wszystkie z etymologii, więc mam nadzieję, że mogę je zadać naraz.

• Czy małżeństwo ma cokolwiek wspólnego z małżami?
• Skąd się wzięło niestety?
• Czy kruczek i kruk mają wspólny rodowód?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Dzień dobry. Czy poniższa definicja (próba definicji) odnosi się do maskulizmu czy maskulinizmu? To szereg ruchów społecznych i politycznych oraz ideologii, które łączy wspólny cel, czyli zdefiniowanie, uzyskanie i utrzymywanie równości płci pod względem politycznym, ekonomicznym, osobistym i społecznym. Przyjmuje stanowisko, że w społeczeństwach Zachodu priorytetowo traktuje się kobiecy punkt widzenia oraz że mężczyźni są w nich traktowane nieuczciwie.