„Powszechnie, choć niesłusznie zakładano, że to Polska zainscenizowała incydent graniczny”. Czy w tym zdaniu (które pochodzi z książki historycznej) nie brakuje przecinka po niesłusznie? Czy zaważyły względy estetyczne? A może w ogóle nie ma prawa się tam znajdować?
Z góry dziękuję, z dołu pozdrawiam.

Jak prawidłowo ortograficznie zapisać oznaczenie klasy – uczniowie z szóstej a czy uczniowie z szóstej A? Na dziennikach lekcyjnych też są niejasności – jedni piszą 5b inni 5B.
Dziękuję i pozdrawiam.

Czy w dialogu powieściowym dopuszczalne jest stosowanie znaku pauzy na końcu urwanej kwestii (jako jedynego znaku interpunkcyjnego)? Chodzi o sytuację, gdy jedna osoba przerywa drugiej. Utwór jest tłumaczony; w oryginale angielskim stosowany jest zarówno wielokropek (gdy postać zawiesza głos), jak i myślnik (gdy wypowiedź zostaje gwałtownie przerwana). Wydaje mi się, że zasada nr 393 SO PWN dopuszcza takie użycie („…wielokropek może być zastępowany przez […] myślnik”).

Witam
Mam wątpliwości dotyczące dwóch słów. Czy istnieje jakaś różnica, kiedy mówimy wychodzę na plac, a wychodzę na dwór?
Z góry dziękuję za odpowiedź
pozdrawiam :)

Szanowni Państwo,
mam sporo niepewności co do obecności przecinka przed że:
Nie, żeby coś, ale… ,
Nie, że nie chce, tylko że nie może,
Mówimy, że coś jest jakieś, a nie, że jakieś inne,
Coś mu powiem. Na przykład, że to i owo,
Pewnie, że…,
Oczywiście, że…,
Jasne, że… .
Wydaje mi się, że wszędzie powinno być właśnie tak, jak napisałem, ale chciałbym się upewnić. W trzech ostatnich przykładach chodzi o sytuację, gdy tak się rozpoczyna zdanie.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowni Państwo!
Jak prawidłowo odmieniać nazwy własne mające postać wyrażenia przyimkowego? „Idę na zakupy do U Mroza” czy „…do Mroza”? „Jerzy Pilch został nagrodzony za Pod Mocnym Aniołem” czy „…za Mocnego Anioła”? A jeśli restauracja nazywa się Pod Arkadami, to „Idę do Pod Arkadami” czy „Idę pod Arkady” („Pod Arkady”)?
Serdecznie dziękuję za pomoc.
Agnieszka Poźlewicz

Dzień dobry!

Jeżeli piszę zdanie złożone i w jego pierwszej części zadaję pytanie, a w drugim np. wyjaśnienie "bo (...)", to gdzie postawić znak zapytania? Na końcu zdania? Czy po polsku można postawić znak zapytania, a po nim przecinek i dodać część dalszą zdania? I czy można rozpocząć zdanie od słowa "bo"?

Czy przy zbiegu dwóch czasowników zwrotnych można powtórzyć słowo się, np. „Nie da się ustosunkować się”, „Ośmielam się nie zgodzić się”. W tych przykładach unikamy powtórzenia i mówimy: „Nie da się ustosunkować”, „Ośmielam się nie zgodzić”. Jednak w niektórych sytuacjach niepowtórzenie się może prowadzić do nieprecyzji, np. kiedy słyszymy „Zdecydowałem się dobrze prowadzić”, to nie wiemy, czy mówiącemu chodziło o prowadzenie czegoś (np. samochodu), czy o prowadzenie się.
I drugie pytanie: jak zachowuje się się w gerundiach? W „Innym słowniku języka polskiego PWN” przy słowie konduita podano synonim prowadzenie. Czy forma prowadzenie się jest błędna? Znów ta sama wątpliwość: kiedy słyszę: „Jej prowadzenie pozostawia wiele do życzenia”, od razu myślę o prowadzeniu samochodu, prowadzeniu w klasyfikacji, ale nie o prowadzeniu się.

Dziękuję i pozdrawiam,
Jerzy Buczek

Nurtuje mnie etymologia wyrazu skład w rozumieniu 'zawodnicy tworzący drużynę sportową;. Wydaje się, że pochodzi on od czasownika  składać, tak jak np. w przypadku znaczenia 'magazyn'. W obcych językach w sensie sportowym używa się jednak podobnie brzmiących wyrazów squad (j. angielski), czy  squadra (j. włoski), które z kolei mają etymologię zbieżną z polską eskadrą. Czy jest to zwykły zbieg okoliczności, czy może  skład w znaczeniu 'drużyna' jest niezależnym zapożyczeniem?

Dzień dobry,
jak traktować kropkę zbiegającą się z cudzysłowem, gdy kropka nie tylko kończy zdanie, ale jest też zakończeniem skrótu? Na przykład:

1. Wpisz następującą wartość: „1 kwietnia 1983 r.”
2. Wpisz następującą wartość: „1 kwietnia 1983 r”.
3. Wpisz następującą wartość: „1 kwietnia 1983 r.”.

Trzecia opcja chyba odpada, ale nie potrafię się zdecydować na pierwszą lub drugą.
Pozdrawiam,
Jarek Hirny