-
Zgodność czasów w polszczyźnie24.05.201724.05.2017Mam pytanie odnośnie czasów w języku polskim. Mówi się, że nie można ich mieszać, ale wszędzie natrafiam na zdania tego typu:
Miała wrażenie, że cały czas czuje jego obecność.
Jeszcze wczoraj wiedziała, co robi. Teraz jednak uczucie pewności ją opuściło.
Próbowała zrozumieć, czy sobie żartuje, czy mówi poważnie.
Czy w języku polskim istnieją jakieś przypadki, w których wprowadza się zamieszanie do czasów? (Tak jak na przykład w angielskich conditionalach).
-
zgodność podmiotu z orzeczeniem30.09.200230.09.2002Dyrektor domu kultury wraz z organizatorami koncertu zaprasza gości czy zapraszają gości? Dziękuję za odpowiedź.
-
Poświadczyć zgodność z oryginałem5.06.20175.06.2017Szanowni Państwo!
Poświadczyć zgodność z oryginałem czy poświadczyć za zgodność z oryginałem?
Słowniki tego nie rozstrzygają (Inny słownik języka polskiego, Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, Uniwersalny słownik języka polskiego). W Narodowym Korpusie Języka Polskiego jest 6 przykładów z poświadczyć zgodność z oryginałem, żadnego z poświadczyć za zgodność z oryginałem. W Internecie (w tym w ustawach) są obie wersje.
Marek Piersa
-
za zgodność z…2.12.20022.12.2002Jaka jest prawidłowa forma: „Potwierdzam zgodność z oryginałem” czy „Potwierdzam za zgodność z oryginałem”?
Dziękuję. -
Brak zgodności czasów16.11.201816.11.2018Proszę o poradę dotyczącą użycia czasu w zdaniach złożonych podrzędnie. Spotykam się często z brakiem konsekwencji. W zdaniu nadrzędnym zastosowany zostaje czas przeszły, ale w podrzędnym – teraźniejszy, choć logika każe zachować konsekwencję.
-
chłopczyna i dziadunio6.03.20076.03.2007Moje pytanie dotyczy rodzaju rzeczowników chłopczyna i dziadunio. Gramatycznie chłopczyna jest rodzaju ż. lub m. Powiemy więc ten chłopczyna, wiedząc, że odnosimy się do płci męskiej. Powiemy też ta chłopczyna i nie będzie to błędem, bo występuje zgodność końcówek. W przypadku rzeczownika dziadunio powiemy oczywiście ten dziadunio, ale nie to dziadunio, chociaż, podobnie do chłopczyny, zachodzi zgodność końcówek. Dlaczego forma ta chłopczyna jest poprawna, a to dziadunio nie?
-
Co piszą wierszokleci14.01.201314.01.2013Kruk krukowi(parafraza)
Rymokleta rymoklecie oka nie wykole,
stąd się plenią w internecie pomimo biadoleń.
Nikt nie znalazł rozwiązania, by zjawisko zmienić,
więc się cieszą swym bazgraniem, bo je ktoś docenił.
Czy trafny jest komentarz poniżej odnośnie zacytowanego czterowersu:
Czy się plenią oka, czy rymokleci, bo tak na skróty piszą nieraz poeci?
A może się czepiam, bom też wierszokleta? -
wielką literą, z wielkiej litery, od wielkiej litery2.04.20052.04.2005Witam. Które wyrażenia są poprawne:
a) słowo pisane z wielkiej litery,
b) słowo pisane wielką litery,
c) słowo pisane od wielkiej litery?
Dziękuję serdecznie i pozdrawiam. -
akuratny
3.05.20233.05.2023Szanowni Państwo!
„Gdy Mołdawianin w Rydze rozmawia z Łotyszkami po polsku, to wiedz że polska ekspansja kulturalno-językowa czyni akuratne postępy” —
czy występujące w tym zdaniu określenie „akuratne postępy” jest poprawne? Pomijając jego archaiczność, określenie „akuratny” kojarzy mi się ze zgodnością z jakimś planem lub zasadami. Można by było więc napisać o akuratnych postępach w przypadku np. ucznia, który opanował wiedzę określoną przez plan nauki, ale czy postępy mogą być akuratne, kiedy żadnego planu nie ma?
Z góry dziękuję i pozdrawiam.
-
błąd w kolędzie?29.12.200729.12.2007Oto fragment kolędy: „rąbek z głowy zdjęła,/ W który Dziecię owinąwszy,/ Siankiem Go okryła”. Go – to r. męski, Dziecię – nijaki. Zamiana Go na Je usunęłaby niezgodność rodzaju gramatycznego, jednak użycie formy Je w odniesieniu do tej postaci budzi kolejne wątpliwości (uzus?). Poza tym czy takie pozycje tych dwu wyrazów w zdaniu („Dziecię owinąwszy” to coś jak osobne zdanie składowe) rzeczywiście pociąga konieczność zgodności rodzaju?
Jest zatem błąd czy można to wytłumaczyć inaczej?