Czy prawidłowe jest wyrażenie: kobieta egalitarna?

Kowalski jest jednym z najpopularniejszych polskich nazwisk, Ciesielski czy Kołodziejski średnio, natomiast prawie nie spotyka się Szewskich czy Krawieckich. Wszystkie te nazwiska pochodzą od nazw popularnych zajęć, szewc i krawiec nie są egzotyczniejsi od kowala (podobnie nazwiska Szewczyk i Krawczyk nie odstają aż tak od Kowalczyka). Czy istnieje jakaś językowa teoria, skąd te dysproporcje w przypadku końcówki -ski?

Szanowni Państwo,
proszę o dwie informację dotyczące formy eseju literackiego na podstawie lektury (na konkurs czytelniczy).
1. Czy jeżeli cytuję fragmenty omawianej w eseju lektury lub fragmenty lektury/tekstu innego autora, to mam wstawić przypis na dole strony? Czy wówczas praca nie przestanie być esejem literackim, a stanie się rozprawą naukową?
2. Jeżeli powołuję się w eseju na innego autora, czy mam go „zaprezentować” za pomocą, np.: „Tą [tę – Red.] kwestię porusza także SŁYNNY NIEMIECKI NOBLISTA XY”.

Dzień dobry,
moje pytanie brzmi: kuchenka czy kuchnia wolnostojąca? Jak prawidłowo powinno się mówić na urządzenie gazowe lub elektryczno-gazowe, wolnostojące, służące do gotowania i pieczenia? Urządzenie to zwyczajowo stoi w kuchniach. Część producentów sprzętu AGD nazywa je kuchenkami wolnostojącymi, a część kuchniami wolnostojącymi – w odróżnieniu od piekarników do zabudowy. Dla mnie zawsze była to kuchenka, stojąca w kuchni – jak jest poprawnie?
Pozdrawiam serdecznie
Ula

Szanowni Państwo,
pytanie me dotyczy zasadności użycia latynizmòw w języku polskim, który to bowiem język bazuje w znacznej mierze na łacinie, lecz jeśli następuje kreacja słowa zamieniająca latynizm, to błędem jest używanie słów obcego pochodzenia? Exempli gratia: utarło się nazywać Powstanie Kościuszkowskie mianem insurekcji, gdy prezydent firmuje albo sygnuje dokument miast go podpisać etc, ergo w jakich sytuacjach użycie słów łacińskich jest dozwolone? Z estymą, K. W.

Szanowni Państwo,
Treść mojego pytania dotyczy pojęcia pochodzącego z języka obcego. Chodzi o kwestię tak zwanego legizmu – ideologii funkcjonującej w starożytnych Chinach. W języku chińskim funkcjonuje on jako Fǎjiā.
W fachowej literaturze, w języku angielskim, określa się go mianem legalism. Niemniej, w polskiej literaturze naukowej, pojęcie legalizm zwyczajowo pojmuje się jako „ścisłe przestrzeganie prawa/państwo prawa/ zasadę praworządności”. Chińskie pojęcie określa się raczej jako legizm. Muszę nadmienić jednak, że założenia Fǎjiā w istocie spełniają powyższe kryteria definicji.
Moje pytanie dotyczy dopuszczalności stosowania słowa „legalizm” właśnie w kontekście Fǎjiā. W literaturze przedmiotu można natknąć się na różnorodne formy, jednakże samemu redagując pracę naukową wolałbym oprzeć się na wykładni Poradni Językowej.

Dlaczego WSO podaje pisownię nazwiska Levinas jako jedyną, skoro na kartach tytułowych większości polskich przekładów dzieł tego filozofa widnieje forma Lévinas?

Logistyka. Łatwo znaleźć i wiadomo co oznacza. Ale chciałbym teraz określić osobę zajmującą się logistyką lub studiującą logistykę. Kto to? Logista? Logistyk? Logiści? Logistycy?
Pozdrawiam.

Z racji tego, że ostatnio poznaję ludzi z różnych rejonów Polski, zauważam znaczne różnice w tym, jak mówimy. Bardzo zraziła mnie forma lubiałem, lubiałam, której czasami używają ludzie pochodzący z Lubelszczyzny. Wiem, że jest to forma niepoprawna i moje wyjaśnienie, że nie ma czasownika lubieć, nie było dla nich zbyt przekonujące. Zastanawiam się, czy ten błąd można traktować podobnie jak małopolskie formy oglądnąć, przeglądnąć, czy pierwszy przykład jest błędem bardziej rażącym?

Proszę o informację na temat poprawności użycia sformułowania duża większość. Określenie to wydaje się być poprawnym gramatycznie i mieć sens (wszak większość może mieć różną skalę i być np. znikomą lub przytłaczającą), jednak według mnie duża większość brzmi dziwnie, zwłaszcza kiedy zestawiam z nią podobnie skonstruowaną małą większość.
Z góry dziękuję za udzielenie odpowiedzi.