Redaguję właśnie książkę; ustaliłam z autorką, że będziemy zwracać się do czytelnika wielką literą. Mam jednak wątpliwość co do pisowni ww. zaimka tam, gdzie nie jest on zwrotem do adresata sensu stricto lub tam, gdzie jest to cytat wypowiedzi skierowanej do samej autorki. Podam przykłady:
1.
„Opowiem Ci tę historię, żeby Cię poruszyć i zmobilizować do przemyśleń, do przyjrzenia się sobie"
„Postarałam się wpleść tutaj sporo wiedzy psychologicznej, która może Cię wzbogacić i zainspirować do przemyśleń.”
– tu nie mam wątpliwości, to zapis zgodny z przyjętą konwencją.
2.
„Książka, którą trzymasz w rękach, jest bardzo osobista. (…) Gdy pokazałam pierwszy szkic jednemu z moich przyjaciół, napisał mi: (…) Ja w nim widzę twój cel osobisty: rozliczyć się ze wszystkim co cię spotkało i co masz w głowie. (…) Chcesz żeby cię oceniali?"
„Pewnego razu przyjaciel zapytał mnie:
— Słuchaj, ale powiedz, czy wolałabyś nieść ten swój bagaż i żyć, czy tego nie mieć, ale żeby cię w ogóle nie było?
Ja odpowiedziałam sobie na to pytanie. A Ty? Co odpowiesz?"
– tu autorka cytuje swojego przyjaciela, który zwracał się bezpośrednio do niej.
3.
„Albo gdy byłyśmy nad morzem z mamą, siostrą mamy i moją kuzynką, w ramach rozrywki chodziłyśmy na Rodeo – sztucznego byczka, który robiąc gwałtowne zwroty starał się zrzucić swojego jeźdźca. Ta zabawa miała rosnące programy trudności. Płaciło się raz, ale jak byczek zrzucił cię od razu, to twoja strata.”
– tu, podobnie jak wyżej, mam poważne wątpliwości; nie jest to zwrot do adresata sensu stricto.
Czy podane zapisy są poprawne, czy może jednak przekombinowałam i powinnam wszędzie zastosować wielką literę?

Szanowni Państwo,
chłopiec, który ma 6 lata, jest chłopcem 6-letnim, zaś chłopiec, który ma 8 lat, jest chłopcem 8-letnim. Czy da się to połączyć i napisać Zajęcia do chłopców 6-8-letnich? Oczywiście można opisowo napisać Zajęcia dla chłopców w wieku 6-8 lat bądź od 6 do 8 roku życia, ale czasem liczy się każdy znak i trzeba rzecz ująć możliwie najkrócej. Czy forma 6-8-letnich jest Państwa zdaniem w porządku? A może da się tu zapisać inaczej?

Dzień dobry, jaki jest prawidłowy zapis dat w przypadku zakresów dat w tym samym roku, np. 14.02–8.03.2024 r. – czy po 14.02 powinna być kropka (czyli 14.02.-8.03.2024 r.), czy nie? Pozdrawiam

Witam Państwa!
Mam pytanie dotyczące wyrażeń przyimkowych tworzonych z zaimkiem który. Otóż SPP zabrania przestawiać ich szyku, wyjąwszy takie wyrażenia, jak: za pomocą, na podstawie, na mocy, w braku, w razie. Czy to naprawdę są wszystkie możliwe przypadki? Co np. z wyrażeniem w ciągu którego? Czy należy pisać np. „Żyjemy w okresie, w którego ciągu (…)”?! Albo – zgodnie z SPP – możemy pisać „Nowelizacja, na mocy której (…)”, ale nie wolno już „Nowelizacja, mocą której (…)”?

Witam,
spróbuję dotknąć tematu zaproszeń ślubnych, częstego powodu kłótni, jeszcze przedmałżeńskich :) a mianowicie, czy jeśli (dodajmy jeszcze, że przykładowo, ja jestem Andrzej Nowak, a moja przyszła małżonka niech będzie Anna Kowalska) piszę zaproszenie w naszym imieniu, to czy mogę skonstruować je tak:

Anna Kowalska i Andrzej Nowak
wspólnie z rodzicami pragniemy serdecznie zaprosić
Sz. P. Józefa Kowalskiego
na uroczystość zaślubin która odbędzie się (…)

Dziękuję bardzo za pomoc

Dzień dobry,

jaka jest różnica między słowem średni a przeciętny w kontekście na przykład wysokości zarobków?

Z góry dziękuję za odpowiedź.

Witam serdecznie,
zastanawiam się, która z poniższych form jest poprawna i jak to uzasadnić: „Zasmakuj w naturze (z nami)” czy „Zasmakuj natury (z nami)”. Proszę o pomoc.
Dziękuję z góry i czekam na kontakt.
Z poważaniem
Rafał Gorczyca

Proszę o ocenę wyrażenia zbicie kotletów. Kilka osób (spoza Małopolski) bardzo zdziwiła taka forma, a z drugiej strony poszukiwania w Internecie dają całkiem sporo trafień.

Witam,
proszę o odpowiedź, czy po nawiasie zamykającym należy umieścić kropkę w przypadku, gdy w nawiasie znajduje się całe zdanie kończące się znakiem „!” lub „?”, czy innym znakiem? Byłoby logiczne, że tak.
Pozdrawiam
Barbara C.

Dzień dobry,

bardzo proszę o rozstrzygnięcie, jak powinna wyglądać interpunkcja na końcu przytoczonego fragmentu tekstu, gdzie w cudzysłów jest ujęte całe zdanie pytające (niepoprzedzone wprowadzeniem z dwukropkiem).

„A może w ogóle nie muszę w tym uczestniczyć”, pomyślała, zasłaniając oczy ramieniem. „Dlaczego mam ryzykować życiem dla jakichś wielkich spraw, które nawet nie muszą mnie dotyczyć?”.

Czy ta kropka na końcu jest konieczna, czy może jednak postawiona nieprawidłowo?

Pozdrawiam.