autodafe

Słownik języka polskiego PWN*

autodafe [wym. autodafe], auto da fé [wym. autodafe]
1. «wprowadzone przez inkwizycję publiczne wyznanie lub zaparcie się wiary przez oskarżonego o herezję; też: publiczne wykonanie wyroku śmierci na heretyku»
2. «palenie ksiąg uznanych za heretyckie»
3. «publiczne napiętnowanie kogoś; też: publiczne pokajanie się lub wyznanie czegoś»
4. «samospalenie»
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego