badyl

Słownik języka polskiego PWN*

badyl
1. pot. «uschła łodyga rośliny; też: roślina o długiej łodydze»
2. posp. «ręka lub noga»
3.  łow. «noga łosia, jelenia, sarny, kozicy lub daniela»
4.  łow. «wyrostek stanowiący rozgałęzienie poroża łosia lub daniela»
zgłoś uwagę

Znaleziono w książkach Grupy PWN

Trwa wyszukiwanie...  
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego