badyl

Słownik języka polskiego PWN*

badyl
1. pot. «uschła łodyga rośliny; też: roślina o długiej łodydze»
2. posp. «ręka lub noga»
3. łow. «noga łosia, jelenia, sarny, kozicy lub daniela»
4. łow. «wyrostek stanowiący rozgałęzienie poroża łosia lub daniela»
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego