bąk

Słownik języka polskiego PWN*

bąk
1. «trzmiel lub inny owad wydający w locie charakterystyczne buczenie»
2. «zabawka dziecięca, która wirując, buczy»
3. pieszcz. «małe dziecko»
4. «owad, którego samice odżywiają się krwią zwierząt»
5. «ptak wydający donośny, buczący głos»
6. techn. «ciało sztywne, zwykle o prostych, geometrycznych kształtach, obracające się szybko dokoła swej osi symetrii»
7. zob. bączek w zn. 3.
zgłoś uwagę

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…Słodki kwiat koniczyny ukrywa wśród trawy,

Z obłoków na nią
bąki furkocące strąca,
By w kwiatach brzuszki skryły od wielkiego słońca…

 

…rosą na nosie... Hooooo! Zaraza! Zaprzestaniesz wreszcie fochów, przeklęta kobyło?
Bąki ją kłują. Gady zrobiły się zajadłe i krwiożercze, jak to…

 

…ją
sobie jeszcze palącą się z nosa lub pokazać jakiemuś
bąkowi, że nie zna zawartości własnej kieszeni, bo
mu się nagle…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego