biper

Słownik języka polskiego PWN*

biper, beeper [wym. biper]
1. «urządzenie, które sygnałem dźwiękowym daje znać użytkownikowi, aby zadzwonił do centrali i odebrał wiadomość»
2. zob. pager.
3. «niewielkie, przenośne urządzenie, które przyłożone do słuchawki aparatu telefonicznego umożliwia wysyłanie sygnałów tonowych»
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego