blekaut

Słownik języka polskiego PWN*

blekaut, blackout [wym. blekat]
1. «wygaszenie świateł na scenie w celu oddzielenia od siebie scen sztuki albo samodzielnych, krótkich scenek składanego programu»
2. «scenka satyryczna albo groteskowa oddzielona od innych wygaszeniem świateł»
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego