buńczuczny  I

Słownik języka polskiego PWN*

buńczuczny I
1. «zawadiacki, zuchwały i pewny siebie; też: świadczący o takim usposobieniu»
2. daw. «mający prawo używania buńczuka jako oznaki władzy»

• buńczucznie • buńczuczność
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego