buńczuk
1. «drzewce zakończone u góry kulą i zwisającymi spod niej pękami końskiego włosia, używane dawniej jako oznaka władzy wojskowej przez Turków, Tatarów i Kozaków oraz hetmanów polskich»
2. «pęk włosia przyczepiany dawniej dla ozdoby do uprzęży lub zbroi końskiej»
