harfa eolska, harfa Eola

Słownik języka polskiego PWN*

harfa eolska, harfa Eola
1. mit. gr. «harfa boga wiatrów – Eola»
2. «instrument muzyczny składający się z prostokątnego pudła rezonansowego, z pionowo rozpiętymi strunami, ustawiany na wolnym powietrzu, wydający delikatne dźwięki w czasie wiatru»
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego