hermafrodyta

Słownik języka polskiego PWN*

hermafrodyta
1. Hermafrodyta mit. gr. «dwupłciowe bóstwo, syn Hermesa i Afrodyty»
2. «człowiek mający jądra i jajniki lub tylko zewnętrzne narządy płciowe obu płci»
3. «zwierzę mające gruczoły rozrodcze męskie i żeńskie lub gruczoł obojnaczy produkujący jaja i plemniki»

• hermafrodytyczny
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego