ius bastardiae

Słownik języka polskiego PWN*

ius bastardiae [wym. jus bastardie] «w średniowieczu: prawo władcy do majątku osoby urodzonej ze związku pozamałżeńskiego, która nie pozostawiła potomków w linii prostej»
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego