junkier

Słownik języka polskiego PWN*

junkier
1. «w Niemczech średniowiecznych: młodszy syn rodziny panującej, szlacheckiej i patrycjuszowskiej»
2. «wielki właściciel ziemski w dawnych Prusach, Meklemburgii i Holsztynie»
3. «w armii rosyjskiej w XVIII i pierwszej połowie XIX w.: podoficer pochodzenia szlacheckiego; też: uczeń szkoły oficerskiej»

• junkierski
zgłoś uwagę
Zobacz więcej w naszym serwisie o "junkier"

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…to żywy, zmechanizowany trup! Nadczłowiek Nietzschego nie narodził się wśród junkrów pruskich, tylko wśród proletariatu, który niektórzy uczeni całkiem niesłusznie uważają…

 

…W Anglii przegrało słabe ziemiaństwo, w Niemczech wygrali silni jeszcze junkrzy pruscy.
Rosło szybko znaczenie klasy robotniczej. Proletariat – coraz liczebniejszy i…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego