junkier

Słownik języka polskiego PWN*

junkier
1. «w Niemczech średniowiecznych: młodszy syn rodziny panującej, szlacheckiej i patrycjuszowskiej»
2. «wielki właściciel ziemski w dawnych Prusach, Meklemburgii i Holsztynie»
3. «w armii rosyjskiej w XVIII i pierwszej połowie XIX w.: podoficer pochodzenia szlacheckiego; też: uczeń szkoły oficerskiej»

• junkierski
zgłoś uwagę

Znaleziono w książkach Grupy PWN

Trwa wyszukiwanie...  
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego