olęder

Słownik języka polskiego PWN*

olęder «osadnik pochodzący z Fryzji, Nadrenii lub Niderlandów, lokowany od XVI w. w Prusach Książęcych i Królewskich; w XVII–XVIII w.: o każdym osadniku lokowanym na ziemiach północno-zachodniej Polski»
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego