próg

Słownik języka polskiego PWN*

próg
1. «pozioma listwa łącząca pionowe belki futryny w drzwiach wejściowych, wystająca nieco ponad podłogę»
2. «miejsce, w którym znajduje się wejście do domu lub jakiegoś pomieszczenia»
3. «początek czegoś»
4. «graniczna wielkość czegoś»
5. «przeszkoda utrudniająca osiągnięcie jakiegoś celu»
6. «stopień skalny powodujący załamanie spadku w korycie rzeki lub w dolinie lodowcowej»
7. «poprzeczna listewka na gryfie niektórych instrumentów strunowych»
8. «w lekkoatletyce i narciarstwie: belka, z której zawodnik odbija się do skoku»
9. «w samochodzie: dolne obrzeże nadwozia poniżej drzwi»

• progowy • prożek
zgłoś uwagę

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…witać gości na progu, mówimy: oto próg tajemnicy, stajemy na progu małżeństwa, przekraczamy próg ubóstwa.
Próg wprowadza do sionki albo bezpośrednio…

 

…zapewne w całym kraju śmiałek gotów nie wołany przestąpić
ten
próg. Przed drzwiami wieży stała wielkich rozmiarów czara granitowa, wypolerowana
do…

 

…głośniej, wiatr wpadał tam przez niewiadome szpary i szczeliny, a próg zaciekał ulewą. Z tej sieni pchnął kolanem niskie drzwi do…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego