przy-

Słownik języka polskiego PWN*

przy-
1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne od czasowników oznaczający najczęściej: osiągnięcie celu przestrzennego, bliskości, sąsiedztwa czegoś, np. przybiec, przynieść; połączenie z czymś w jedną całość, umocowanie tego połączenia, np. przybić, przykleić; częściową realizację tego, co oznacza wyraz podstawowy, np. przyciemnić, przyciszyć; zwiększenie, uzupełnienie zasobu, ilości czegoś, np. przysporzyć, przylać; zaskoczenie, udaremnienie działania, wykrycie czegoś, np. przyłapać, przydybać; towarzyszenie czemuś inną czynnością, np. przygrywać, przyśpiewywać; dopasowanie, dostosowanie, sprawdzenie, np. przymierzyć, przyrównać; działanie losowe, np. przytrafić się, przydarzyć się»
2. «przedrostek tworzący od przymiotników przymiotniki i przysłówki pochodne, oznaczające osłabienie jakiejś cechy lub zmniejszenie stopnia intensywności czegoś, np. przyciasny, przymało»
3. «część składowa wyrazów pochodnych mających za podstawę słowotwórczą połączenie przyimka przy z rzeczownikiem w miejscowniku, np. przylądek (od: przy lądzie), przygraniczny (od: przy granicy)»
4. «część składowa rzeczowników utworzonych od czasowników przez odrzucenie ich części przyrostkowych, np. przycisk (od: przyciskać), przypływ (od: przypływać
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego