ragtime

Słownik języka polskiego PWN*

ragtime [wym. raktajm] «rodzaj muzyki jazzowej, charakteryzujący się silnie synkopowaną melodią, prowadzoną na tle regularnie akcentowanego basu; też: utwór muzyczny w tym stylu»
• ragtimowy, ragtime’owy
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego