sam  I

Słownik języka polskiego PWN*

sam I
1. «zaimek wskazujący, że dana osoba wykonuje jakąś czynność samodzielnie lub z własnej woli albo że pozostaje bez towarzystwa lub bez opieki, np. Sam posprzątał. Zawsze podróżuje sam.»
2. «zaimek odnoszony do osoby wykonującej pewną czynność i wskazujący, że ważne jest to, że właśnie ta osoba ją wykonuje, np. Nie uwierzy, póki sam nie zobaczy.»
3. «zaimek uwydatniający czyjąś szczególną rangę, np. Sam generał do nas przyjechał.»
4. «zaimek odnoszony do osoby lub rzeczy, o której wcześniej była mowa, zwykle przeciwstawianej komuś lub czemuś, np. Sam pomysł jest dobry, ale jego realizacja budzi zastrzeżenia.»
5. «zaimek podkreślający, że coś dotyczy tylko osób lub rzeczy nim oznaczonych i niczego więcej, np. Spotykały ją same nieszczęścia.»
6. «zaimek wskazujący, że coś się dzieje samoczynnie, bez niczyjego udziału, np. Włosy same jej się kręcą.»
7. «zaimek podkreślający, że coś stanowi wystarczającą przyczynę, rację czegoś, np. Uszczęśliwił go sam jej widok.»
8. «zaimek uściślający relacje przestrzenne lub czasowe, np. Pracował do samej północy. Stanął nad samym urwiskiem.»

• samiutki, samiuteńki
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego