singel

Słownik języka polskiego PWN*

singel [wym. s-ingel], singiel [wym. s-ingiel]
1. «płyta z nagraniem jednego utworu muzycznego na każdej stronie»
2. «w tenisie, ping-pongu, badmintonie: rozgrywka między dwoma graczami»
3. «jedyna karta w danym kolorze otrzymana przy rozdaniu»
4. «człowiek samotny, mieszkający w pojedynkę»

• singlowy
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego