szperacz

Słownik języka polskiego PWN*

szperacz
1. pot. «ten, kto lubi szperać, zwłaszcza w bibliotekach lub archiwach»
2. środ. «żołnierz z patrolu stanowiącego ubezpieczenie kolumny w marszu»
3. pot. «ruchomy reflektor, który oświetla coraz to inne miejsca w terenie»
4. łow. «pies myśliwski używany do tropienia zwierzyny»

• szperacki • szperaczka • szperactwo
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego