������mija

Słownik języka polskiego PWN*

mija zob. miya.
miya [wym. mija], mija
1. «japońska świątynia sintoistyczna»
2. «pałac członków rodziny cesarskiej»
3. «grzecznościowy tytuł książęcy»
mijać zob. minąć.
minąćmijać
1. «przejść, przejechać obok jakichś osób, rzeczy, obiektów»
2. «o czasie lub jakichś zjawiskach trwających w czasie: stać się przeszłością, skończyć się»
3. «przestać być odczuwanym»
minąć sięmijać się
1. «minąć siebie wzajemnie, dążąc w przeciwległych kierunkach»
2. «kierując się ku sobie nawzajem, nie spotkać się»
3. «nie zbiec się, nie złączyć się w żadnym punkcie, w żadnym momencie»
światła krótkie, mijania «w samochodach: światła o krótkim zasięgu, używane podczas jazdy po mieście lub w czasie mijania innych pojazdów»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego