Banda

Słownik języka polskiego PWN*

banda
1. «grupa ludzi dokonujących wspólnie napadów i rabunków»
2. pot. «grupa ludzi zżytych ze sobą»
3. pot. pejor. «grupa ludzi zachowujących się hałaśliwie lub agresywnie»
4. «ogrodzenie toru wyścigowego lub lodowiska»
5. «listwa stołu bilardowego»
band [wym. bend] «zespół rozrywkowy lub jazzowy z przewagą instrumentów dętych»
bandy «odmiana hokeja na lodzie»
big-band [wym. bigbend] «duży zespół muzyczny wykonujący muzykę jazzową lub rozrywkową»
• bigbandowy
boys band, boysband [wym. bojsbend] «młodzieżowy, męski zespół wokalny wykonujący muzykę pop»
girls band, girlsband [wym. gerlsbend] «młodzieżowy, żeński zespół wokalny wykonujący muzykę pop»
jazz-band [wym. dżezbend], dżezbend «orkiestra jazzowa»
kids band, kidsband [wym. kidsbend] «dziecięcy zespół wokalny wykonujący muzykę pop»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego