bon
Słownik języka polskiego PWN*
bon I
• bonowy
1. «dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sumy pieniędzy lub usług»
2. «papier wartościowy»
• bonowy
bon II «pierwotna religia Tybetu»
bon III «japońskie święto ludowe ku czci zmarłych»
bon lokacyjny «krótkoterminowy papier pożyczkowy emitowany przez banki, będący formą lokowania oszczędności»
bon mot [wym. bą mo] «zwięzłe, trafne, często dowcipne powiedzenie»
bon ton [wym. bą tą] «nienaganny sposób bycia»
bon vivant [wym. bą wiwã] «człowiek umiejący i lubiący się bawić»
bona «wychowawczyni małych dzieci w dawnych zamożnych rodzinach»
bona fide «w dobrej wierze, w uczciwych zamiarach»
Synonimy
Zagraj z nami!
