cukier
Słownik języka polskiego PWN*
cukier
• cukrowy
1. «słodka, krystaliczna substancja otrzymywana z buraków cukrowych lub trzciny cukrowej, używana do potraw i napojów»
2. «związek organiczny zbudowany z węgla, wodoru i tlenu, stanowiący podstawowe źródło energii koniecznej dla procesów życiowych»
• cukrowy
biały cukier, ryż, biała sól itp. «cukier, ryż, sól itp. oczyszczone»
cukier gronowy zob. glukoza.
cukier lodowaty zob. kandyz.
cukier owocowy zob. fruktoza.
cukier palony zob. I karmel.
cukier puder «zmielony cukier w postaci białego proszku»
cukier słodowy zob. maltoza.
cukier wanilinowy «drobny cukier wymieszany z waniliną»
cukry daw. «słodycze»
głowa cukru «cukier formowany w kształt kuli lub stożka»
Synonimy
Zagraj z nami!
