dusić

Słownik języka polskiego PWN*

dusić
1. «ściskać kogoś za gardło lub zatykać nos i usta, uniemożliwiając oddychanie»
2. «utrudniać oddychanie, podrażniać drogi oddechowe»
3. pot. «gnieść, przyciskać coś»
4. «ukrywać coś lub tłumić w sobie»
5. «wymuszać coś od kogoś»
6. «gotować coś na wolnym ogniu pod przykryciem, w niewielkiej ilości wody albo w tłuszczu»
dusić się
1. «dusić jeden drugiego»
2. «oddychać z trudem»
3. «o potrawach: być duszonym»
4. «czuć się przytłoczonym czymś»
duszący «o zapachu: silny, odurzający»
• dusząco
gaz duszący «gaz bojowy wywołujący obrzęk płuc»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego