głowica
Słownik języka polskiego PWN*
głowica
1. «górna lub końcowa, kulista część jakiegoś przedmiotu»
2. archit. «najwyższa, wieńcząca część kolumny, filara lub pilastra»
3. «część urządzenia, maszyny itp. związana z ich działaniem»
4. «część urządzenia służąca do zapisu, odczytu, kasowania informacji»
5. «przednia, stożkowa część pocisku»
6. «rękojeść broni ręcznej, zwłaszcza siecznej»
głowica bojowa «przednia część pocisku mieszcząca ładunek materiału wybuchowego lub innych środków bojowych»
głowica jądrowa, atomowa, termojądrowa «głowica bojowa rakiety, bomby, torpedy itp. zawierająca ładunek jądrowy»
głowica kielichowa archit. «głowica rozszerzająca się ku górze w kształcie kielicha kwiatowego»
głowica konwencjonalna «głowica bojowa rakiety, bomby, torpedy itp. zawierająca ładunek materiału wybuchowego»
głowica rewolwerowa «zespół obrabiarki skrawającej służący do osadzania narzędzi»
