instrument
Słownik języka polskiego PWN*
instrument
• instrumencik
1. «przyrząd, urządzenie do wytwarzania dźwięków muzycznych»
2. «przyrząd używany zwłaszcza do czynności wymagających precyzji»
3. «środek służący do realizacji czegoś»
4. daw. «akt urzędowy»
• instrumencik
elektroniczny instrument muzyczny «instrument, w którym dźwięk powstaje za pośrednictwem drgań elektrycznych»
elektryczny instrument muzyczny «instrument, w którym dźwięk powstaje za pośrednictwem drgań elektrycznych»
instrumenty blaszane «grupa instrumentów dętych, do których należą: trąbka, kornet, róg, puzon, tuba»
instrumenty chromatyczne «instrumenty muzyczne dające możliwość wydobycia chromatycznego szeregu dźwięków w zakresie ich skali»
instrumenty dęte «instrumenty muzyczne wydające brzmienie na skutek dęcia, dmuchania»
instrumenty drewniane «instrumenty dęte, do których należą instrumenty stroikowe i wargowe»
instrumenty klawiszowe «instrumeny strunowe, na których gra się poprzez uderzanie w klawisze»
instrumenty perkusyjne «instrumenty muzyczne, z których dźwięk wydobywa się przez uderzanie lub potrząsanie»
instrumenty smyczkowe «instrumenty strunowe, na których gra się za pomocą smyczka»
instrumenty strunowe «instrumenty muzyczne, w których źródłem dźwięku są napięte, drgające struny»
instrumenty szarpane «instrumenty strunowe, z których dźwięk wydobywa się poprzez szarpanie strun palcami lub odpowiednią płytką»
