kurzy��
Słownik języka polskiego PWN*
kurzeń, kureń
• kurzeniowy, kureniowy
1. «chata dymna lub lepianka na dawnej Ukrainie»
2. «w XVI–XVIII w.: oddział Kozaków pod wodzą atamana; też: obóz takiego oddziału»
3. «o oddziale armii Semena Petlury lub upowskiej partyzantki ukraińskiej»
• kurzeniowy, kureniowy
kurzyć
1. «podnosić tumany kurzu»
2. «o drobnym, gęstym śniegu niesionym wiatrem: sypać, prószyć, tworząc tumany»
3. pot. «palić papierosa lub fajkę»
chatka na kurzej nóżce, stopce «baśniowy domek czarownicy»
domek na kurzej nóżce, stopce «baśniowy domek czarownicy»
kurza stopka «tkanina o wzorze przypominającym ślady kurzej stopy»
kurza ślepota «upośledzenie widzenia o zmierzchu lub przy przejściu z jasnego do ciemnego pomieszczenia»
kurze ziele zob. pięciornik.
kurzyć się
1. «o kurzu, pyle: wznosić się»
2. «o rzeczach, meblach, sprzętach: pokrywać się kurzem»
3. daw. «o dymie: wydzielać się»
4. daw. «o kłębach pary: wydzielać się»
Synonimy
Zagraj z nami!
