człowiek (homo sapiens)
ludzie
Słownik języka polskiego PWN*
ludzie forma liczby mnogiej rzeczownika człowiek.
lud
1. «warstwa społeczeństwa utrzymująca się z pracy fizycznej; dawniej głównie ludność wiejska»
2. «zbiorowisko ludzkie, tłum»
3. «ludzie żyjący na tym samym obszarze, mający wspólną kulturę i język, ale niemający świadomości narodowej ani tradycji państwowej»
biały człowiek «człowiek o białej skórze, w odróżnieniu np. od człowieka czarnoskórego lub o skórze żółtej»
czarny lud «grupowa zabawa dziecięca»
człowiek I
• człowieczy • człowieczysko
1. «istota żywa wyróżniająca się najwyższym stopniem rozwoju psychiki i życia społecznego»
2. «reprezentant najlepszych cech ludzkich»
3. «osoba dorosła»
4. pot. «pracownik fizyczny»
• człowieczy • człowieczysko
człowiek II pot. «w funkcji zaimka osobowego: ja, lub w funkcji zaimków nieokreślonych: ktoś, ktokolwiek»
człowiek jaskiniowy, pierwotny «człowiek z okresu przedhistorycznego»
człowiek śniegu zob. yeti.
człowiek za burtą «hasło alarmowe na łodzi, statku wzywające do ratowania tonącego»
ekologia człowieka «dyscyplina naukowa badająca korzystny i szkodliwy wpływ środowiska na człowieka»
wędrówki ludów «masowe migracje ludności»
wróg klasowy, wróg ludu «według teorii marksistowskiej: człowiek należący do klasy antagonistycznej względem proletariatu»
Synonimy
człowiek (homo sapiens)
Zagraj z nami!
