naukowy

Słownik języka polskiego PWN*

nauka
1. «ogół wiedzy ludzkiej ułożonej w system zagadnień; też: dyscyplina badawcza odnosząca się do pewnej dziedziny rzeczywistości»
2. «zespół poglądów stanowiących usystematyzowaną całość i wchodzących w skład określonej dyscypliny badawczej»
3. «uczenie się lub uczenie kogoś»
4. «pouczenie, wskazówka»
5. «kazanie kościelne»

• naukowy • naukowo • naukowość
fakt naukowy «stwierdzenie konkretnego stanu rzeczy lub zdarzenia w określonym czasie i przestrzeni»
język naukowy «język charakteryzujący się występowaniem słownictwa specjalistycznego i ścisłością sformułowań»
niesamodzielny pracownik naukowy «pracownik naukowy niemający habilitacji»
socjalizm naukowy «materialistyczna teoria Marksa, Engelsa i Lenina, głosząca, że socjalizm stanowi konieczne stadium rozwoju społecznego»
styl naukowy «styl charakteryzujący się występowaniem słownictwa specjalistycznego i ścisłością sformułowań»
edytorstwo naukowe «przygotowanie przez pracownika naukowego cudzego tekstu do druku»
fantastyka naukowa «twórczość literacka lub filmowa, której fabuła jest umieszczana w przyszłości lub w innych częściach wszechświata»
• fantastycznonaukowy
informacja naukowa «dział nauki zajmujący się opracowywaniem i rozpowszechnianiem danych naukowych dotyczących aktualnego stanu wiedzy w określonej dziedzinie»
stypendium naukowe «stypendium przyznawane studentom osiągającym najlepsze wyniki w nauce»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego