otaczać
Słownik języka polskiego PWN*
otaczać I zob. I otoczyć.
otaczać II zob. II otoczyć.
otaczać się zob. otoczyć się.
otoczyć I — otaczać I
1. «ogarnąć coś ze wszystkich stron lub dookoła»
2. «obdarzyć kogoś jakimś uczuciem»
3. «obstąpić kogoś lub coś»
4. «stanowić czyjeś towarzystwo»
5. «stworzyć wokół kogoś lub czegoś jakąś atmosferę»
otoczyć się — otaczać się
1. «zgromadzić wokół siebie jakieś przedmioty»
2. «skupić wokół siebie określonych ludzi»
3. «owinąć się czymś»
4. «przesłonić się dużą ilością czegoś»