podniecać

Słownik języka polskiego PWN*

podniecać zob. podniecić.
podniecić — podniecać
1. «wywołać stan silnego pobudzenia nerwowego, uczuciowego, radosnego ożywienia»
2. «wzmóc intensywność czegoś»
3. «wywołać czymś stan silnego pobudzenia seksualnego»
podniecać się zob. podniecić się.
podniecić się — podniecać się
1. «wywołać u siebie stan silnego pobudzenia nerwowego, uczuciowego, radosnego ożywienia»
2. «wpaść w stan ożywienia»
3. «zostać pobudzonym zmysłowo, seksualnie»
4. «podniecić wzajemnie jeden drugiego»
podniecający «wywołujący podniecenie – stan pobudzenia nerwowego lub zmysłowego»
• podniecająco

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego