pojedynczy
Słownik języka polskiego PWN*
pojedynczy
• pojedynczo
1. «występujący osobno, rozpatrywany w oderwaniu od innych»
2. «składający się z jednego tylko elementu, przeciwstawny czemuś wielokrotnemu»
3. «przeznaczony dla jednej osoby»
• pojedynczo
gra pojedyncza zob. singel w zn. 2.
księgowość pojedyncza «ewidencjonowanie wybranych składników majątku i procesów gospodarczych, prowadzone w postaci księgi przychodów i rozchodów»
liczba pojedyncza «kategoria gramatyczna oznaczająca, że dany wyraz odnosi się do jednej osoby lub jednego przedmiotu»
zdanie pojedyncze jęz. «zdanie zawierające tylko jedno orzeczenie»