prosty

Słownik języka polskiego PWN*

cios prosty «uderzenie w boksie zadane ręką wyprostowaną w łokciu»
graniastosłup prosty «graniastosłup, którego ściany boczne są prostopadłe do podstaw»
kąt prosty «kąt mający 90°»
lewy prosty, lewy sierpowy, lewy sierp «w boksie: cios prosty, cios sierpowy zadany przeciwnikowi lewą ręką»
prawy prosty, prawy sierpowy, prawy sierp «w boksie: cios prosty, cios sierpowy zadany przeciwnikowi prawą ręką»
prosty I
1. «nieodchylający się w żadną stronę»
2. «o człowieku: niewykształcony i nieobyty»
3. «o człowieku: niewyróżniający się spośród innych; też: stojący nisko w jakiejś hierarchii»
4. «o przedmiotach: niewyróżniający się niczym, pozbawiony ozdób»
5. «łatwy do wykonania lub zrozumienia»
6. «naturalny, oczywisty»

• prościutki, prościuśki, prościuteńki, prościusieńki
stożek obrotowy, obrotowy prosty, kołowy «bryła ograniczona, powstała przez obrót trójkąta prostokątnego dookoła jednej z jego przyprostokątnych»
prosta
1. «linia wyznaczona przez dwa punkty»
2. «prosty odcinek drogi»
krewny w linii prostej «osoba będąca czyimś przodkiem lub potomkiem»
maszyna prosta «urządzenie pozwalające zastąpić pracę siły na określonej drodze pracą innej siły (zwykle mniejszej) na odpowiednio zmienionej drodze (zwykle dłuższej), np. dźwignia, równia pochyła, kołowrót»
orzeczenie proste jęz. «orzeczenie wyrażone za pomocą jednowyrazowych form osobowych czasowników łączących się bezpośrednio z podmiotem»
pęk prostych «nieskończony zbiór prostych przechodzących przez jeden wspólny punkt»
proporcjonalność prosta mat. «zależność między dwiema wielkościami, w której przy powiększeniu wartości jednej z nich, wartość drugiej zwiększa się tyleż razy, a przy jej pomniejszeniu – wartość drugiej zmniejsza się tylokrotnie»
stopniowanie proste, syntetyczne «stopniowanie polegające na dodawaniu do form stopnia równego: w stopniu wyższym: przyrostków -szy lub -ejszy, w stopniu najwyższym: do form stopnia wyższego przedrostka naj-»
substancja prosta «pierwiastek chemiczny w stanie wolnym»
zdanie nierozwinięte, proste jęz. «zdanie składające się z podmiotu i orzeczenia»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego