rado����

Słownik języka polskiego PWN*

rada
1. «to, co się komuś proponuje, aby zrobił w danej sytuacji»
2. «zespół ludzi wybranych przez pewną grupę lub powołanych przez władzę do pełnienia określonych zadań»
3. «posiedzenie tego zespołu»
4. daw. «radzenie nad jakąś sprawą»
rad I
1. daw. «zadowolony, uszczęśliwiony»
2. daw. «przychylny komuś lub czemuś»
rad II «promieniotwórczy pierwiastek chemiczny, srebrzystobiały metal aktywny chemicznie»
• radowy
rad III «jednostka pochłoniętej dawki promieniowania jonizującego»
rad IV «symbol jednostki kąta płaskiego radian»
Rada Bezpieczeństwa «organ ONZ odpowiedzialny za międzynarodowe bezpieczeństwo i pokój»
Rada Europy «organizacja państw europejskich, propagująca zasady demokracji parlamentarnej i prawa człowieka»
Rada Ministrów «w Polsce: rząd»
rada nadzorcza «organ spółki lub spółdzielni, powołany do stałego kontrolowania jej zarządu»
rada narodowa «w Polsce Ludowej: terenowy organ władzy państwowej, działający we wszystkich jednostkach administracyjno-terytorialnych»
Rada Państwa «w Polsce Ludowej: kolegialny, naczelny organ władzy państwowej wybierany przez sejm spośród posłów»
rada pedagogiczna «wszyscy nauczyciele jednej szkoły, decydujący wspólnie o ocenach i promocji uczniów, rozwiązujący problemy wychowawcze i dyscyplinarne; też: posiedzenie takiego zespołu»
rada pracownicza «organ samorządu załogi przedsiębiorstwa państwowego, wybierany przez pracowników»
Rada Regencyjna «organ władzy powołany we wrześniu 1917 r. przez Niemcy i Austro-Węgry na okupowanym obszarze byłego Królestwa Polskiego»
rada starców «w społeczeństwach pierwotnych: grupa mężczyzn kierująca rodem lub plemieniem»
rada wydziału, instytutu «organ przedstawicielski wydziału, instytutu wyższej uczelni; też: posiedzenie takiego organu»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego