top
Słownik języka polskiego PWN*
-top «ostatni człon wyrazów złożonych mający znaczenie: miejsce, obszar, okolica, teren»
tip-top «bardzo dobrze, doskonale»
top II
• topowy
1. «szczyt sławy, popularności, wysokie miejsce zajmowane przez kogoś lub przez coś»
2. «czołówka, elita»
3. «krótka, nierozpinana bluzka damska, zwykle obcisła»
4. żegl. «wierzchołek drzewca ustawionego pionowo»
• topowy
top management [wym. top menedżment] «ścisłe kierownictwo przedsiębiorstwa, korporacji itp.»
top modelka «bardzo popularna modelka»
topić
1. «zanurzać w wodzie człowieka lub zwierzę w celu pozbawienia życia»
2. «sprawiać, żeby coś znalazło się pod wodą»
3. «roztapiać, rozpuszczać»
4. «zagłębiać jakąś część ciała lub trzymany przedmiot w czymś»
topiony «przetworzony przez topienie»
topić się
1. «tonąć»
2. «rzucać się do wody z zamiarem pozbawienia się życia»
3. «zanurzać się w czymś grząskim lub znikać pod wodą»
4. «topnieć»