trafiony
Słownik języka polskiego PWN*
traf «przypadek, zbieg okoliczności»
trafić — trafiać
1. «strzelając, rzucając czymś, dosięgnąć celu»
2. «o pocisku: dosięgnąć celu»
3. «znaleźć drogę dokądś»
4. «dotrzeć gdzieś»
5. «zjawić się gdzieś w jakimś momencie»
6. «napotkać kogoś lub coś»
7. «wpaść na doskonały pomysł»
8. pot. «znaleźć, zdobyć, pozyskać»
trafić się — trafiać się
1. pot. «zdarzyć się niespodziewanie»
2. pot. «przybyć, zjawić się niespodziewanie»
3. pot. «wystąpić sporadycznie»
trafić w dziesiątkę «w strzelaniu do tarczy: trafić w środek tarczy»