trwały
Słownik języka polskiego PWN*
trwały
• trwale • trwałość
1. «istniejący przez dłuższy czas lub nieulegający szybkim zmianom»
2. «zdatny do użytku przez dłuższy czas»
• trwale • trwałość
czerwiec trwały «czerwiec, na którego korzeniach żyje owad, czerwiec polski»
kapitał trwały «środki produkcji zużywane stopniowo w ciągu wielu cykli produkcyjnych»
majątek trwały zob. środki trwałe.
trwała pot. «trwała ondulacja»
trwać
1. «istnieć lub odbywać się przez pewien czas»
2. «pozostawać bez zmiany w pewnej pozycji lub sytuacji»
3. «pozostawać przy kimś»
4. «obstawać przy czymś»
trwała ondulacja «zabieg fryzjerski polegający na takim sfalowaniu lub skręceniu włosów, żeby nie uległy szybkiemu rozkręceniu»
środki trwałe «maszyny, urządzenia, budynki itp. stanowiące majątek przedsiębiorstwa»