własny
Słownik języka polskiego PWN*
własny
1. «będący przedmiotem czyjegoś wyłącznego posiadania»
2. «taki, w którym ktoś, o kim mowa, sam brał (bierze) udział, którym się posługuje, którego jest sprawcą itp.»
3. «związany z tym, o kim mowa, więzami pokrewieństwa, przyjaźni, środowiskiem społecznym itp.»
4. «właściwy tylko temu, o kim mowa»
rzeczownik własny «rzeczownik będący nazwą konkretnej osoby, np. Maria, lub w ogóle istoty żyjącej, np. psa – Kajtek, a także przedmiotu martwego, np. hotelu – Bristol, miejsca, np. Kraków, lub obiektu geograficznego, np. Tatry»
weksel własny, weksel sola «weksel, w którym wystawca zobowiązuje się do zapłacenia określonej osobie w określonym czasie i miejscu sumy wymienionej na wekslu»
korekta domowa, własna, drukarska «sprawdzenie przez korektora drukarni prawidłowości wykonania składu»
koszty własne «koszty poniesione na wytworzenie produktu przez określone przedsiębiorstwo w określonych warunkach»
obrona własna «działanie w celu odparcia bezpośredniego zamachu na swoje życie, zdrowie lub mienie»
własnym sumptem «na własny koszt»
Synonimy
Zagraj z nami!
